Mijn naam is Joy Klaasse en ik ben momenteel 24 jaar oud. Ik heb 2 x hodgkin lymfoom gehad en ben behandeld met 12x ABVD-kuur voor de 1e keer en 3x DHAPP-kuur met een autologe stamceltransplantatie.
Het begon allemaal in de zomer van 2014, ik was 17 jaar oud en begon net aan een leuke opleiding naar mijn zin, totdat ik last begon te krijgen van mijn maag, ik kon minder eten en laat me jullie vertellen ik houd enorm van lekker eten dus dat was een hele verandering! ik ben hiervoor toen naar de huisarts gegaan maar die schreef het af op stress en gaf mij een maagbeschermer mee, ik moest het nog maar even een ''paar maandjes'' aankijken. Het was ondertussen alweer oktober 2014 en de klachten werden alleen maar erger, ik kon haast bijna niks meer eten en viel rap af! Mijn zus is aan botkanker overleden toen ik 4 was en had een opmerkelijk symptoom, ze werd ontzettend misselijk bij de geur van gebakken boter en vlees, dat kreeg ik ook. Ik ben toen samen met mijn oma naar de huisarts gestapt en hebben een verwijzing afgedwongen.
In het ziekenhuis werd ik gelukkig een stuk serieuzer genomen en heb allerlei bloedonderzoeken moeten doen die allemaal ook weer lang op kweek moesten en waar steeds maar niks uit kwam behalve een te hoge bloed bezinking, nu kan dat echt van alles betekenen omdat het eigenlijk alleen maar de ontstekingswaarde in je lichaam is maar aangezien we geen steek verder kwamen en ik mezelf steeds zieker begon te voelen en er ook steeds zieker uit begon te zien besloot de internist een PET-CT aan te vragen.'' Om alles uit te sluiten'' ergens dacht ik toen wat overdreven maar tegelijkertijd was ik ook wel blij want ik begon echt aan mijn eigen klachten te twijfelen omdat er maar niks uit kwam, was ik een aansteller? Is er echt niks aan de hand?
De PET-CT scan was redelijk bezet aangezien er nog niet in ieder ziekenhuis een was, 24 decemberkerstavond was er nog een plekje en aangezien ik dacht dat er toch niks aan de hand zou zijn ben ik daarmee akkoord gegaan. De PET-CT scan zelf viel reuze mee het duurde alleen wat lang. Thuis wilde we eigenlijk net de kerstboodschappen gaan halen toen de telefoon over ging, mijn moeder nam op en trok wit weg. Het enige wat ik haar hoorde zeggen is '' is het kanker?'' en ik voelde me verslagen en bijna buiten mijn lichaam in shock. De internist vertelde dat er iets groots was gezien bij mijn borstbeen, ze wisten niet wat het was en ik moest de volgende dag langkomen voor het plannen van de punctie en het inzien van de scan.
Op oudjaar heb ik de punctie gedaan en op 7 januari kreeg ik de uiteindelijke diagnose, Hodgkin lymfoom, stadium 2B unfavourable aangezien de grootte. 6 maanden lang chemotherapie, de ABVD-kuur volgde en ik was schoon! 6 maanden later kreeg ik controle scan en hier bleek uit dat de hodgkin helaas terug was. 3 maanden de DHAPP-kuur gevolgd door een autologe stamceltransplantatie met de BEAM kuur. En hier zit! Dik 5 en half jaar schoon!
Dit is mijn weg naar de diagnose en de behandelingen die ik ervoor heb gehad maar er komt natuurlijk nog veel meer bij kanker kijken. Het mentale aspect de hele rollercoaster en invulling van je leven, het piekeren, het is doodvermoeiend en misschien nog wel het lastigste van allemaal! Ik heb tijdens mijn behandeling van alles gegoogeld omdat ik zo opzoek was naar antwoorden, ervaringen een beetje houvast terwijl je zo verloren en wanhopig voelt. Je moet alle controle uit handen geven en bent afhankelijk van een behandeling. Voor mij was het onzekere, het onbekende ontzettend moeilijk om mee te dealen. Daarvoor ben ik een blog begonnen tijdens mijn ziekte, om andere te helpen maar ook mezelf. Op joyvshodgkin.com kun je mijn volledige hodgkin journey lezen en ik wil nog steeds dol graag mensen helpen en ze dat beetje herkenning en houvast te geven waar ik zelf toen zo opzoek naar was. Ik ga daarom door met bloggen om hopelijk zoveel mogelijk mensen te kunnen bereiken en steun, luisterend oor te bieden!
Ik vind www.stichtingcancerbuddy.nl ook zo'n mooi initiatief! In deze tijd is gehoord en gezien worden erg belangrijk en soms verlang je gewoon even naar een gesprek met iemand die iets soortgelijk heeft meegemaakt. Het is oké om er even doorheen te zitten en het positieve niet meer te zien, we staan samen sterk en halen elkaar door deze rollercoaster heen!
Je kunt mij altijd een berichtje sturen op mijn site, ik help je graag waar ik kan.
Heel veel liefs!
Joy
Reactie plaatsen
Reacties