Bestaat er zoveel pech?
Ik heb me helaas al met veel zorgen bezig moeten houden. Toen ik net een tiener werd, werd mijn vader ziek en moest zijn schildklier verwijderd worden. Dat was echt even schrikken maar liep gelukkig goed af. Mijn grote zus die ver weg woont heeft MS en mijn dochter (nu 12) is geboren met een chronische darmaandoening waarvoor ze al meerdere keren in het ziekenhuis heeft gelegen.
Maar de grootste zorg kreeg ik op mijn 15de toen mijn moeder de diagnose Non Hodgkin Lymfklierkanker kreeg. Na een strijd die 3 jaar geduurd heeft met weinig ups en vele downs heeft ze de strijd op mijn 18de verloren. Wat de grootste pech dan is denk je? Ik heb pas geleden op mijn 34ste te horen gekregen dat ik Non Hodgkin Lymfklierkanker heb. Het is niet erfelijk dus volgens de doktoren helaas dubbel pech hebben. Het begon met een bult in mijn lies. Onschuldig dacht de huisarts aangezien ik net een hevige darmontsteking had gehad maar om de zorgen weg te nemen toch maar een echo laten maken. Toen ging ondanks corona het balletje heel snel rollen en was ik bijna dagelijks in het ziekenhuis voor meer onderzoeken. Van pet scans tot bloed afnemen en afspraken met een internist.Uiteindelijk haalden ze een stuk weefsel uit mijn lies voor onderzoek en begon het lange wachten. Keer op keer werd mijn uitslag uitgesteld en hoe langer het duurde hoe banger ik werd. Het zal toch niet. Ja hoor het hoge woord kwam eruit. Non Hodgkin Lymfklier kanker in mijn lies en 2 plaatsen op mijn buik.
Na weken wachten mocht ik eindelijk beginnen aan mijn strijd. De avond voor mijn eerste kuur heb ik samen met mijn man en kinderen me haar geknipt en geschoren. De kuren gaan met ups en downs. Van elke kuur leer je weer wat. Vooral waar je grenzen liggen. De ene dag voel ik me ziek, de andere dag boos en weer een andere dag nutteloos. Ik krijg ook prednison en wat een troep is dat. Ik krijg er flinke dipdagen van en ben niet altijd even vriendelijk naar mijn dierbaren en dat vind ik nog het meest pijnlijk want hun helpen me juist alleen maar. Nog eventjes en dan ben ik er hopelijk vanaf. Kuur 5 doet inmiddels zijn werk. Hierna nog 1 immuun en chemotherapie, daarop volgend nog 2 immuuntherapie en dan 5 weken later de eindscans. De doktoren verwachten dat ik helemaal schoon ben aan einde. Ik kan haast niet wachten om dit allemaal een plekje te kunnen geven en me leventje weer op te gaan bouwen.
Reactie plaatsen
Reacties